Bugun farkettim ki baya uzun bir süredir yazmamışım buraya neyse o zaman hayattım da olup bitenlerin kısa bir özetini geçiyim hemen. Okul bitti malesef :( Kepleri attık tam oh sonunda bitti rahatladım diye düşünürken İstanbula geldiğimin 2. gününde işe başladım. Anlamadığım millet işsizlikten kırılırken ben bu kadar çabuk nasıl iş bulduğum ama babamın söylenmeleri ("bak bunu kabul et mutlaka sonra ararsın bulamazsın bu şansı tepme v.s.") sonucunda işe başladım. İlk 2 ayım pek bi rahattı oh kebap yaaa insanlar neden çalışmayı sevmez ki diye düşünürken anladım ki onlar cicim günleriymiş. Sonnra bi gün  patron!!! seninle konuşmamız lazım diyerek beni çağırdı. Herhalde kovucak beni diye düşünerek gitti yanına fakat olaylar beklediğim gibi gelişmedi. Kovmak yerine resmen sürgüne yolladı. Farklı bir projeye geçtim. Ama proje herşeyiyle farklı offf felaket. Projeyi yaptığımız şirket heryönden bizden çok farklı bu da bizi psikolojik olarak çok yoruyor. Hergün Patron!!!u arayıp resmen kurtarın bizi diyoruz ama yok bi şekilde olucak orası diyor. Artık ne kadar para aldıysa projeden bir türlü vazgeçemiyor. Neyse ilk 2 ayın sonunda baktılar bizi sindiremicekler :)))) bizler uğraşmaktan vazgeçip bu şekilde kabullendiler. Tabi hala arada ufak çekişmeleroluyor. Ama hiç taviz vermiyoruz. Neyse bu arada tabi projede ayağa kalktı. Şimdilik herşey yolunda gibi gözüküyor. Özel hayat dışında tabi onu da bi dahaki sefere anlatıcam.